Na mijn expositie Lentelicht in kunstruimte ALARM en Het Museum van Alle Tijden vroeg Ans Verdijk of ik van een brillenkoker een kunstwerkje wilde maken voor haar Brillenkokercollectie. Mijn creatie pakte ik zorgvuldig in een doosje wat ik voor de gelegenheid kleurrijk beschilderde en ik verzond het pakketje per post.
Een geheime binnenwereld
Bij het pakket schreef ik een briefje waarin ik Ans vroeg te reageren op mijn bijdrage aan haar collectie. Ze reageerde met het volgende poëtische verslag:
“Laag na laag was het een verrassing. De laagjes noppen plastic leken wel waterplasjes op onze vloer. Een rosé lintje om de doos. Ik dacht moet ik dit misschien niet verder uitpakken? Is dit al een werk? Daarna de uitbundige toch ingetogen ogen… met bloemen geschilderde doos. Dan komt er weer een pakketje, alweer zorgvuldig ingepakt met weer een lintje daaromheen. De lintjes leg ik in de beschilderde doos. Alle lintjes aangeraakt en bewerkt. De schildering en de materialiteit van de lintjes geven het in en uitpakken van dit gebeuren een mysterieus delicaat gevoel.
Daarna komt het grote moment. Een blauw werk met voetjes, wat er uitziet als een futuristisch werk, komt tevoorschijn. Ook daar zit een gevlochten leerachtige veter omheen. Zodanig geknoopt dat je het niet zomaar los kunt maken. Bijna denk ik, mag ik nu nog verder gaan? De brillenkoker geeft aan de openingszijde een gele penseelstreek weer. Het nodigt uit om te hopen dat het verder gaat. Nu blijft de spanning en dan mag ik zelf bedenken wat er in het hart van de brillenkoker verborgen is.
Het werkje is een soort diertje, een onderdeel van een lichaam waar het door gedragen werd. Het is alsof het uit de jaren zestig komt, een sciencefiction object. Het zou van een andere planeet kunnen komen en dat ik dit krijg als een kostbaar object van een buitenaards wezen. Ik mag het beslist niet open maken. Dan zou ik misschien de dood zien of wordt mijn hele leven ontrafeld en valt alles in duigen. Daarom geniet ik nu van het hemelsblauwe kalkachtige werk met vier uitsteeksels, met twee scherpe vormen en twee dragende zachte haakvoeten en de binnenwereld blijft geheim. Daar mag ik gelukkig zelf mijn gedachte over laten gaan.”
Mysterie en verbeelding
Het mooie van kunst is te kunnen spreken in een beeldtaal, die tot ieders eigen verbeelding spreekt. Daarom interesseert het me hoe een ander, in dit geval Ans, een kunstwerk ervaart.
“The most beautiful thing we can experience is the mysterious. It is the source of all true art and science.”
Albert Einstein
Verbeelding is een taal met vrijheid tussen de regels waarin nieuwe klanken kunnen ontstaan. Als een wisselwerking en voortdurende stroom waarin de creativiteit zijn eigen weg gaat. Een universele taal vol mysterie, die voor ieder uniek is en verstaan wordt op zijn eigen manier. En voor wie het geheim wil openbaren opent het ‘lichamelijk diertje’ zijn binnenste en toont zijn kleurrijk leven.
Over de brillenkoker collectie
Iedere kunstenaar die exposeert in kunstruimte ALARM en Het Museum van Alle Tijden bij Ans Verdijk in Beugen, krijgt een lege brillenkoker met de vraag om er een kunstwerkje van te maken. Zo ontstond een collectie van kleine kunstwerkjes. Brillenkokers met bijzondere vormen, met gedichten, tekeningen en miniaturen die een aandenken zijn aan de vele exposities die er in Beugen zijn geweest.