Bij galerie Witteveen is tot en met 12 juli de groepsexpositie ‘Paint it’ te zien. De tentoonstelling bestaat uit schilderijen en is samengesteld door beeldend kunstenaar Arno Kramer. Zelf bekend van zijn tekenwerk, heeft Kramer gekozen voor krachtige, kleurrijke en overwegend figuratieve schilderkunst.
Levensgroot opent de expositie met twee schilderijen van Niels Smits van Burgst en Stijn Peeters. Beide schilderijen tonen een man in een landschappelijke omgeving.
“Mr Ivanov, the Squirrel and the disappeared Tumblr-boy” van Niels Smits van Burgst, toont een jongeman, schuin van boven bezien, staand langs een keienpad. De jongen kijkt ietwat onnozel schuin omhoog naar de beschouwer, alsof hij betrapt is en zich een houding aanneemt van “maar ik wist niet dat…”. Het linkerdeel van het schilderij bestaat uit leeg wegdek en wat berm begroeiing. Niels Smits van Burgst benut zijn schildersdoeken tot de laatste centimeter. Het zijn massieve bouwwerken, welke door de fragmentarische schilderstoets toch luchtig en levendig overkomen.
Op het schilderij ‘Bone (medival style)’ van Stijn Peeters staat een man licht voorovergebogen, met de handen aan zijn mond. Het landschap op de achtergrond is leeg en opgebouwd uit gelaagde wolkenpartijen, welke in de verte overgaan in een horizon.
Het schilderij heeft net als het doek van Smits van Burgst een directe schilderstoets, maar is minder massief en meer open in lagen geschilderd. Het licht komt van achter de man en strijkt over zijn schouders, wat het geheel een zekere dramatiek geeft. De houding van de man versterkt dit eveneens. De plantengroei op de voorgrond is echter geheel uitgelicht, waardoor de dramatiek een vervreemdende werking krijgt.
Tegenover deze twee indrukwekkende schildersdoeken hangt werk van Maartje Overmars en René Korten. Deze werken zijn kleiner van formaat, maar geven een kordaat antwoord. Van zowel Overmars als Korten is de schildertechniek afstandelijker en een persoonlijke schilderstoets lijkt nagenoeg afwezig. In deze schilderijen speelt het toeval, de techniek en het materiaal verf, een belangrijker rol. Al doet het werk bijna plat en grafisch aan, het is suggestief en spreekt tot de verbeelding.
Beiden geven ze tegenwicht aan de overvloed van kleurrijke figuratie in de tentoonstelling. Ze brengen de kijker zonder omwegen naar de essentie: verf op doek.
Als tussenakkoord twee schildersdoekjes, welke verbonden zijn met olieverf; “The fragile situation of two canvases not attached to each other”. Deze voorstelling bestaat uit twee gearmde jongemannen in een landschap. Door de onderwerpskeuze, schilderstrant en overvloedige olieverf sluit dit werk van Sam Samiee goed aan bij de voorgaande schilderijen.
Bij Andrea Freckmann wordt het landschap vervangen door interieur. ‘Lotte und die Nachtfalter’ is een redelijk groot doek waarop een vrouw een bezwerende dans uitvoert in een slaapkamer waarin planten de ruimte overwoekeren. Schilderen is bij Freckmann ongecompliceerd en oogt eenvoudig, de voorstellingen zijn frivool en bevreemdend.
Van open gelaagdheid, toeval of prominente schilderstoets is bij ‘Studio’ van Koen Ebeling Koning geen sprake. Het schilderij is bedachtzaam opgezet als een uitgewerkte tekening en toont de kunstenaar in zijn atelier. Door de schilderwijze, maar ook door de bevroren houding van de schilder, doet het denken aan een afbeelding uit een stripboek.
Een sober gekleurd doek ‘Girls with white ribbons’ van Chantal Spit tempert de kleurrijkdom in de tentoonstelling. Vijf meisjes zitten in een kring, een aandoenlijk, maar beklemmend tafereel. Het werk van Spit is verraderlijk van eenvoud, in de vlot geschilderde penseelstreek is een onbestendige sfeer gevangen.
Mirjam Hagoort sluit hierbij aan in grijstonen. Haar werk, een serie campinglandschappen, helt over de grens van schilderen naar mixed media en grafiek.
Na het ingetogen werk van Hagoort komt het in de achterruimte tot een kleurexplosie met de schilderijen ‘Synchronized’ en ‘Yours for ever’ van Gé-Karel van der Sterren.
Deze schilderijen doen evenals ‘Studio’ van Ebeling Koning denken aan stripboeken, vooral de beeldtaal van ‘Synchronized’. Echter bij Van der Sterren gaat het schilderij verder dan de voorstelling, welke verhalend en bijna gimmicks zijn. De schilderijen zijn vurig van kleur, spottend van voorstelling en tonen met compassie de onmachtige mens.
Ook bij Kars Persoon staat de mens centraal, maar dan op een meer intuïtieve wijze. Met een verfijnd palet worden de figuren vanuit verschillende invalshoeken geschilderd. Solide vorm wisselt af met transparantie en grove textuur met verfijnde details.
In de projectruimte verrast ‘The chair’ van Koen Ebeling Koning. Dit poëtische schilderij heeft net als ‘Studio’ het eigen atelier als onderwerp. Het toont een stoel staande voor een schilderij waarop twee liggende personen zijn afgebeeld.
Ook in de projectruimte hangt ‘Artist (for sale)’ van Smits van Burgst, waarop de kunstenaar zich voortsleept in de chaos van zijn atelier.
Tot slot zijn op de bovenverdieping naast Sam Samiee de portretten van Carla Kranendonk te zien. Zij combineert schilderen onder meer met collage. De Afrikaans aandoende portretten zijn statig, rijk gedecoreerd en kleurrijk.
‘Paint it’ laat de vitaliteit van de schilderkunst zien.
Ondanks de bonte stoet aan schilderijen blijft de tentoonstelling in balans.
De onderwerpen en schilderwijze hebben binnen de expositie hier en daar overeenkomsten, zoals figuratie, kleurgebruik, maar een duidelijke samenbindende thematiek is er niet. Arno Kramer heeft zich in zijn keuze niet laten leiden door een specifiek onderwerp of thema, maar gekozen voor enthousiasme, toewijding en overgave aan de schilderkunst.
Deelnemende kunstenaars:
Koen Ebeling Koning, Andrea Freckmann. Mirjam Hagoort, René Korten, Carla Kranendonk, Maartje Overmars, Kars Persoon, Stijn Peeters, Sam Samiee, Niels Smits van Burgst, Chantal Spit, Gé-Karel van der Sterren.
Samenstelling o.l.v. Arno Kramer
Expositie ‘Paint it’ is te zien tot en met 12 juli 2014
Openingstijden: dinsdag t/m zaterdag 12-18 uur
Galerie Witteveen – Witteveen visual art centre
Konijnenstraat 16 A, Amsterdam
06/2014, F. Suzanne Scholten