(…)
So that’s life, then: things as they are?
It picks its way on the blue guitar.
A million people on one string?
And all their manner in the thing,
And all their manner, right and wrong,
And all their manner, weak and strong?
The feelings crazily, craftily call,
Like a buzzing of flies in autumn air,
And that’s life, then: things as they are,
This buzzing of the blue guitar.
Throw away the lights, the definitions,
And say of what you see in the dark
That it is this or that it is that,
But do not use the rotted names.
How should you walk in that space and know
Nothing of the madness of space,
Nothing of its jocular procreations?
Throw the lights away. Nothing must stand
Between you and the shapes you take
When the crust of shape has been destroyed.
You as you are? You are yourself.
The blue guitar surprises you.
Onrecht in kwadraat
Onrecht heb je in soorten en maten en elke dag gebeurt er wel weer wat groot of klein. Als je om je heen kijkt is rechtvaardigheid soms ver te zoeken. Daarbij zijn de criteria voor wat ‘recht’ is variabel en niet eenduidig. Onrecht in kwadraat is bewezen onrecht afschuiven, negeren en ontkennen. De schadelijke gevolgen hiervan heb ik zelf ondervonden. Schaamte in kwadraat, zelfs na het ontvangen van erkenning door het Schadefonds.
Waarachtige kunst
Als beeldend kunstenaar streef ik naar een zo waarachtig mogelijke concentratie en werkhouding. Een werk is goed wanneer het oprecht voor zich spreekt. Trucjes, maniertjes en overbodige afleiding doen af aan de kracht en essentie van het kunstwerk. Misschien is daarom de kunst voor mij zo belangrijk, omdat hierin de dingen zijn zoals ze zijn.
Vrijheid
Deze vrijheid in de kunst staat in contrast met mijn persoonlijke leven, waarin de verstrekkende gevolgen van geweldsmisdrijven mij hinderen om vrij te zijn. Het is niet makkelijk om de eigen kwetsbaarheid te erkennen. Maar net als in de kunst, ontstaat vrijheid waar wat is, kan zijn wat het is.
❤️